១. បុគ្គលដែលរវល់គឺនឿយណាយនឹងការធ្វើអ្វីផ្សេងបន្ថែមទៀត រីឯបុគ្គលដែលមានផលិតភាពការងារល្អកាត់បន្ថយចំនួនការងារដែលត្រូវធ្វើរបស់ពួកគេឱ្យនៅតិចជាង ៥០ ភាគរយ។

បុគ្គលដែលរវល់គិតថាការធ្វើអ្វីៗឱ្យបានច្រើនក្នុងរយៈពេលប្រាំបីឬប្រាំបួនម៉ោងនៅកន្លែងធ្វើការគឺជារឿងត្រឹមត្រូវ។ ពួកគេសាកសមនឹងភារកិច្ចច្រើនពេកនៅក្នុងការងារត្រូវធ្វើរបស់ពួកគេ ដែលធ្វើឲ្យការងារភាគច្រើនតែងតែបញ្ចប់នៅថ្ងៃបន្ទាប់។

បុគ្គលដែលមានផលិតភាពដឹងច្បាស់ថាពួកគេមិនត្រូវការភារកិច្ចប្រហែល៤០% នៅក្នុងបញ្ជីការងារត្រូវធ្វើរបស់ពួកគេនោះទេ។

២. បុគ្គលដែលរវល់ គឺចូលរួមគ្រប់កិច្ចការ រីឯបុគ្គលដែលមានផលិតភាពដឹងពីភាពខុសគ្នារវាង “បន្ទាន់” និង “សំខាន់”

បុគ្គលដែលរវល់ចំណាយពេលវេលារបស់ពួកគេនៅកន្លែងធ្វើការទៅនឹងកិច្ចការមិនចាំបាច់ ពីព្រោះពួកគេយល់ច្រឡំវាជាការងារបន្ទាន់នៅកន្លែងធ្វើការទាំងដែលជាក់ស្ដែងវាមិនសំខាន់។ នៅក្នុងក្រុមហ៊ុននីមួយៗ កិច្ចការជាច្រើនអាចត្រូវបានដាក់ថាជារឿងបន្ទាន់ ប៉ុន្តែជាធម្មតាវាត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយមិត្តរួមការងារឬអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកដែលរំពឹងថានឹងមានចម្លើយឱ្យបានឆាប់ទៅនឹងកិច្ចការនោះ។បុគ្គលដែលមានផលិតភាពខ្លាំងដឹងពីរបៀបបែងចែកការងារបន្ទាន់និងការងារសំខាន់។ ពួកគេផ្តោតលើការធ្វើអ្វីដែលត្រូវធ្វើជាមុន ជាជាងការបែងចែកម៉ោងរបស់ខ្លួនដើម្បីព្យាយាមបញ្ចប់កិច្ចការបន្ទាន់ផ្សេងៗគ្នា។

៣. បុគ្គលដែលរវល់ធ្វើកិច្ចការច្រើនមុខ រីឯបុគ្គលដែលមានផលិតភាពផ្តោតអារម្មណ៍លើការងារតែ1មុខ

បុគ្គលដែលរវល់ព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើរឿង ១៥ យ៉ាងក្នុងពេលតែមួយ។ ពួកគេមានផ្ទាំងនិងឯកសារជាច្រើនដែលត្រូវធ្វើទាំងអស់នៅលើកុំព្យូទ័ររបស់ខ្លួនដែលត្រូវតាមដានលើប្រតិទិនជានិច្ច។

បុគ្គលដែលមានផលិតភាព ផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើកិច្ចការដែលសំខាន់បំផុតប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ ពួកគេធ្វើកិច្ចការច្រើនប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ដោយជ្រើសរើសដោយធ្វើការប្រៀបធៀបកិច្ចការដែលមិនសូវសំខាន់ជាមួយកិច្ចការសំខាន់ដែលត្រូវបញ្ចប់។